Staram się nie zamieszczać na stronie zbyt często tekstów niezwiązanych ze starożytnością. Wszak jak sama nazwa wskazuje to blog o antyku. Czasami jednak napotykam historie, które są tak dobre, że po prostu muszę się nimi podzielić. Dziś krótka lekcja marketingu.
Rosser Reeves, podejrzewam, że większości z was to nazwisko nic nie mówi. Prawie na pewno znacie jednak powiedzenie „M&M rozpływa się w twoich ustach, a nie twojej dłoni”. Człowiekiem który zatwierdził to hasło reklamowe był wspomniany powyżej jegomość.
Amerykanin był pionierem reklamy w telewizji, wyznaczał nowe trendy, uważany był za geniusza marketingu. Zawodowo związany był z takimi gigantami jak: wspomniane M&M czy Colgate. Pomagał również w kampanii prezydenckiej Dwighta Eisenhowera, zakończonej sukcesem. Zarzucano mu brak etyki, Reeves uważał, że reklamy nie muszą być uczciwe.
To między innymi na jego życiorysie wzorowana jest postać Donalda Drapera, z serialu Mad Men. W sumie w tym miejscu mógłbym skończyć, bo już padły dwie ciekawostki, ale to jeszcze nie koniec.
Reeves był bohaterem anegdoty, która zainspirowała mnie do stworzenia tego wpisu. W latach 50 – tych Reeves był u szczytu kariery. Pewnego razu wracał z przyjacielem z lunchu do biura mieszczącego się na Madison Avenue, zagłębia reklamowego w Nowym Yorku. Po drodze panowie natknęli się w parku na niewidomego żebraka, który stał z kartką, z napisem: „Jestem ślepy”.
Kalectwo tego człowiek najwyraźniej nie wzruszało przechodniów, bowiem prawie nikt nie wrzucał niewidomemu pieniędzy do kubka. Nasz mistrz marketingu założył się z przyjacielem, że dopisując na kartce jedynie cztery słowa, poprawi sytuację finansową żebraka. Zakład został przyjęty.
Revees podszedł, przedstawił się i wyjaśnił niewidomemu, co chce zrobić. Następnie napisał na kartce cztery słowa i wrócił do przyjaciela obserwować, co dadzą jego wysiłki. Przechodnie zaczęli wrzucać pieniądze.
Co pozwoliło wygrać zakład Reevesowi? Napis: „Jest wiosna, a ja jestem ślepy”. Marketingowiec zręcznie wykorzystał zasadę kontrastu, wpędzając przechodniów w poczucie winy.
Niestety możliwe, że wspomniana anegdota ma charakter apokryficzny. Tę samą historyjkę przypisywano także innemu znanemu marketingowcowi – Davidowi Ogilvy, nazywanemu „Ojcem reklamy”.
Zresztą nie tylko Reeves i Ogilvy mieli w taki sposób pomagać niewidomym żebrakom. Bardzo podobną historię opowiadano o francuskim poecie Jacquesie Prevertcie. Francuz również miał napotkać ślepego żebraka z kartką. Tym razem napis brzmiał „Ślepiec bez pieniędzy”.
Poeta zagadnął nędzarza, jak mu się żyje. W odpowiedzi usłyszał, że bardzo źle, ludzie przechodzą i nie wrzucają nic do kapelusza. Prevert postanowił mu pomóc, wziął kartkę i coś napisał.
Kilka dni później znów spotkał tego samego żebraka, zapytał, jak teraz mu się wiedzie. Ślepiec odrzekł: Fantastycznie, mój kapelusz wypełnia się trzy razy dziennie”. Prevert napisał na kartce – „Wiosna nadchodzi, ale ja tego nie zobaczę”.
Która z tych historii jest prawdziwa, nie sposób dziś ustalić. Wszyscy trzej panowie którym przypisuje się autorstwo napisu żyli mniej więcej w tych samych latach. Niewykluczone, że Amerykanie na potrzeby marketingu i autoprezentacji przypisali sobie w nieco zmienionej wersji pomysł Preverta. Anegdoty te niosą wielki ładunek emocjonalny, z drugiej strony pokazują jak łatwo jest manipulować ludźmi za pomocą słów.
„A jeśli dobra sztuka, oklaski dajcie
i razem wszyscy radość nam swą okażcie”
W starożytności aktorzy tymi słowami kończyli występy na scenie. Czasy się zmieniły, więc jeśli powyższy artykuł przypadł Wam do gustu nie musicie dawać oklasków; swą sympatię możecie okazać w inny sposób – obserwując Antyczny.blog i udostępniając tworzone przeze mnie treści na Twiterze i Facebooku lub zapisując się do poniższego newslettera.
antyczny.blog 