Wydawnictwa coraz chętniej sięgają po tematy z antyku. Dzisiaj pragnę zaprezentować trzy zapowiedzi wydawnicze, które zainteresują każdego fana historii starożytnej.
„Jeśli skóra lwa nie wystarcza, trzeba włożyć jeszcze lisią”. W starożytności i wczesnym średniowieczu dużą popularnością cieszyły się traktaty i podręczniki sztuki wojennej. Były to prace pełne anegdot, bons mots sławnych postaci i ciekawostek wyłuskanych z dzieł innych dziejopisów i kronikarzy. Bywało, że autorami takich tekstów byli laicy, którzy z wojskiem i wojną nie mieli nic wspólnego. Wiele wskazuje, że takim teoretykiem był chociażby Poliajnos, autor „Podstępów wojennych”. Traktat Poliajnosa został przetłumaczony na język polski i wydany w 2003 roku, w serii Biblioteka Antyczna.
W tym roku możemy spodziewać się kolejnej perełki ze stajni Biblioteki Antycznej. Anonsowane zostało dzieło Frontyna – „Podstępy wojenne”, w przekładzie dr hab. Bogdana Burligi.
Sextus Iulius Frontynus był doświadczonym żołnierzem, brał udział w walkach w Galii, następnie był namiestnikiem Brytanii, w swej karierze doszedł na sam szczyt zdobywając konsulat. Frontynus przejawiał zacięcie literackie, pozostawił po sobie dwa dzieła – pracę o inżynierii, „O akweduktach miasta Rzymu”, i traktat o wojskowości, „De re militarii, z którego niestety zachował się jedynie wyciąg – Strategemata.
„Podstępy wojenne” podzielone zostały na cztery księgi (przy czym autorstwo czwartej księgi zostało zakwestionowane) grupujące fortele wojenne według sytuacji, których dotyczą. W dziele Frontynusa dominują anegdoty dotyczące rzymskich wodzów, ale spotykamy również wzmianki o perypetiach wodzów: kartagińskich, greckich, macedońskich i innych nacji.
Traktat Frontynusa zainteresuje miłośników historii starożytnej, w szczególności przydatny będzie osobom zajmującym się historią wojskowości. Warto zaplanować sobie w budżecie środki na zakup tej pracy.
Lucjusz Korneliusz Sulla to niezwykle barwna i kontrowersyjna postać. Jeden z lepszych wodzów w historii Rzymu, skandalista, człowiek cyniczny, zarazem błyskotliwy i obdarzony ciętym językiem. Mistrz autokreacji, utrzymujący, że jest ulubieńcem bogów.
Stały zarówno w przyjaźni jak i nienawiści – na grobowcu kazał wyryć sobie napis: „Żaden przyjaciel nie zrobił mi tyle dobrego, ani żaden wróg tyle złego, żebym ich w tym i w tamtym nie przewyższył”. Pozbawiony skrupułów polityk, który w obronie własnej auctoritas nie wahał się podpalić świat.
Pomimo iż życie Sulli to wymarzony temat na książkę, to Rzymianin długo nie mógł doczekać się własnej biografii. Na polskim rynku jako pierwszy i jak dotąd jedyny, wziął na tapet „Szczęściarza” Łukasz Schreiber, w pracy zatytułowanej: „Sulla 138 – 78 p.n.e”, wydanej w 2013 roku.
Wkrótce doczekamy się kolejnej pracy poświęconej osobie Dyktatora. Na 8 marca planowany jest debiut biografii tego wodza pióra Arthura Keaveneya, znanego polskiej publiczności z biografii innego utalentowanego dowódcy – Lucjusza Licyniusz Lukullusa (nawiasem mówiąc pomysł napisania książki o Lukullusie narodził się przy okazji prac nad biografią Sulli).
Książka ukaże się nakładem małopolskiego wydawnictwa NapoleonV. Spis treści i przedmowę można znaleźć tutaj. Mimo że praca Keavaneya nie jest pozbawiona wad, to uważam, że warto po nią sięgnąć.
Na stronie internetowej Państwowego Instytutu Wydawniczego pojawiła się informacja o planach wznowienia klasycznego dzieła Edwarda Gibbona, „Zmierzch Cesarstwa Rzymskiego”. Dotychczas książka ta doczekała się trzech wydań, w: 1960, 1975 i 1995 roku.
Co prawda praca Gibbona jest w bardzo wielu partiach przestarzała ( powstała pod koniec XVIII wieku!) , ale uważam, że wypada ją znać, choćby tylko po to, żeby zobaczyć, jak ewoluowała nauka.
W tym roku zaplanowanych jest również kilka innych interesujących debiutów książkowych, ale o tym w kolejnych wpisach.
antyczny.blog 
1 Comment